Όταν τον δέκατο όγδοο αιώνα, ο Μέγας Ναπολέων έβλεπε το στρατό του να θερίζεται από δηλητηριάσεις, έταξε ένα μεγάλο ποσό σε όποιον θα του έβρισκε ένα τρόπο, ώστε να διατηρούνται τα τρόφιμα αναλλοίωτα για μεγάλο διάστημα.

Αυτός που τα κατάφερε δεν ήταν τεχνολόγος τροφίμων, αλλά ένας Παριζιάνος μάγειρας, ο Νικολά Αππέρ, ο οποίος υπερθερμαίνοντας τα τρόφιμα και σφραγίζοντάς τα αεροστεγώς σε γυάλινα δοχεία, κατάφερε το ζητούμενο. Και αυτή η λύση θα είχε επικρατήσει για καιρό, αν αυτά τα γυάλινα δοχεία προορίζονταν για το σπίτι και όχι για τις αποσκευές των φαντάρων, πάνω σε άμαξες και άλογα στις κακοτράχαλες εκτάσεις που ο Βοναπάρτης κυνηγούσε το πεπρωμένο του. Στις περισσότερες των περιπτώσεων το γυαλί έσπαγε, με αποτέλεσμα και το φαγητό να πηγαίνει χαμένο και να λερώνονται οι καλοσιδερωμένες στολές των ένδοξων πολεμιστών.

Τελικά, ένας Άγγλος έμπορος, ο Πίτερ Ντιούραντ κατασκεύασε την πρώτη κονσέρβα, πριν από 200 χρόνια. Ήταν μεταλλική, κομψή και διατηρούσε από λαχανικά και φρούτα, μέχρι έτοιμα φαγητά. Όσο για το ανοιχτήρι για τις κονσέρβες, αυτό επινοήθηκε 54 χρόνια μετά και… άνοιξε μια καινούργια εποχή στη διατροφή.